ท่านจอมมาร ท่านจะหนีเที่ยวไม่ได้นะ!

แจ้งสำคัญ

สำหรับคนที่เคยอ่านตอนต้นนี้ไปแล้ว เราทำการปรับเนื้อหาใหม่นะคะ อย่าลืมอ่านนะ

"ญาติผู้น้องเหตุใดเจ้า"ข้าจับคมกระบี่อันแหลมเมื่อลูบลักษณะใบกระบี่ดูแล้ว ในมือของญาติผู้น้องคงถือกระบี่เหิงเยว่จ่อมาที่ข้าอยู่กระมัง กระบี่เล่มนั้นมันเคยเป็นของข้า 

"ท่าน คือคนที่ยึดทุกอย่างไปจากข้า"ยึดสิ่งใดกัน เป็นข้าที่ให้เจ้ามาโดยตลอด หลังจากที่ได้พบเจ้า มันไม่เพียงพอสำหรับเจ้าหรอ ช่วงเวลาที่พวกเราอยู่ด้วยกันมามันไม่มีความหมายเลยหรอ

"ข้าให้ทุกอย่างแก่เจ้า ให้ความรัก ความเชื่อใจแก่เจ้า"

"หุบปาก! เป็นท่านที่บังคับข้า เก็บความแสนดีจอมปลอมของท่านกลับไปเถิด ของพวกนั้นข้าไม่ต้องการ ท่านต้องกลับมารับโทษ"

"ให้เจ้าทรมารข้าหรอ ที่เจ้าทำกับข้ายังไม่พอหรือ ดวงตาของข้า สหายของข้า เจ้าต้องการอะไรอีก"น้ำตาที่คิดว่ามันหยุดไหลไปแล้วกลับมาไหลอีกครั้ง ร่างเพรียวบางก้าวถอยหลังลงเรื่อย ๆ

"..."

"ลาก่อน หลงเยี่ยน"ร่างบางกระโดดถอยหลังครั้งสุดท้าย ก่อนที่จะทิ้งร่างของตนลงไปในเหวลึก ปล่อยตัวปล่อยใจไปกับสายลมพร้อมทั้งคิดถึงเรื่องต่าง ๆ  ที่เกิดขึ้น ได้ขึ้นเป็นจอมมารแทนท่านพ่อที่จากไป ได้เจอกับญาติผู้น้อง ได้เดินหมากล้อมกับท่านอาลู่ชิง ได้จิบชาพูดคุยกับท่านอาจิ้งเหอ ช่วงเวลาแสนสุขเหล่านั้นคงไม่ได้พบเจออีกแล้วสินะ ทำไมแม้แต่ตอนใกล้ตายแล้ว ข้ายังอยากจะเห็นหน้าของหลงเยี่ยน ข้าคงจะบ้าจริง ๆ นั้นแหละ

"อวิ้นเล่อ!"

เยว่หลงเยี่ยน x เยว่อวิ้นเล่อ

-----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

สวัสดีจ้าเราสนธยาเอง เราเป็นมือใหม่หัดเขียนแนวจีนโบราณ ขอฝากเนื้อฝากตัวด้วยนะคะ

คำเตือน

*เรื่องนี้มีการใช้ความรุนแรง

*มีเขียนบรรยายถึงเลือด

*ในเรื่องพระเอกนายเอกเป็นญาติกัน

*เนื้อเรื่องหนักบ้างบางช่วง